Jeden z dwunastu

 Kiedy ociężała lokomotywa nagle ruszyła

Słoń Trąbalski zapomniał jak się nazywa

Warzywa się ostro pokłóciły

Gdy małpy w całość się złączyły

Miotła do tańca się zabrała

A Zosia samowystarczalna już na zawsze pozostała

Kaczki policzyć się nie dały

Gdy wokół siebie tańcowały Michały

Mama murzynka tak bardzo kochała i kochała

Aż jesień we wspomnieniu się zatrzymała

Ciocia na kłamaniu Grzesia przyłapała

Ale rzepka nadal wyrwać się nie dała

W tym świecie bajek

Wiele się dzieje

A ty możesz mieć jedynie nadzieje

Że twoje życzenie

Jeszcze kiedyś dosięgnie spełnienie

Morał z tego wynika taki
Że choć bajka wszystkim dobrze zanana

Jest bardzo skomplikowana